12 येशू उ जन्नीमनैयह देख्ल त, हुँकहीन आघ बलाक कल, “दिदी, आबहेँ टुँ यी र्वागमसे चोखाजैबो।”
12 येशू उहिहे देख्लाँ और बलाके कलाँ, “ए नारी, तैँ अपन कुब्रीपनसे मुक्त होगिले।”
तबदोस्र येशू ठाउँ-ठाउँक सभाघरम जाक मनैन सिखैटी, स्वर्गक राज्यक बारेम खुशीक खबर प्रचार कर्टी ओ हरेक किसिमक रोग बेरामसे मनैन चोखैटि सारा गालील क्षेत्रम घुम्ल।
सन्झ्या हुइल् त, मनै भूत लागल धेर जहन येशूकठे अन्ल। येशू आपन बोलीले मनैन्हकमसे भूत निक्रैल ओ सक्कु बेरम्हेन चोखादेल।
स्वाझक ठह्र्याई नैसेक्ना एकठो जन्नीमनैया उहँ रलही। भूत्वा लाग्क कुब्र्यार हुइलक हुँकहार अठार वर्ष होरलहीन्।
तब येशू हुँकाहारम हाँठ ढर्टीकि, ऊ स्वाझक ठह्र्यागैली ओ परमेश्वरक प्रशंसा करलग्ली।
यी फे टुन्हकअस अब्राहामक सन्तान हुइटी। शैतानक बन्धनम पर्लक हिँकहार अठार वर्ष होरलहीन। का बिसैना दिन कैक हिँकहीन शैतानक बन्धनमसे छुट्कारा नैदेना?”