32 तर उहाँ हुँकन कल, “म्वारठे खैना चिज बा, जौन चिज टुँहन थाहाँ नैहो।”
32 पर येशू ओइन्हे कलाँ, “मोरिक थेन असिन खाना बा, जेकर बारेमे तुहुरे कुछु नै जन्थो।”
उह समयम चेलावँ उहाँह खैना चिज देटी “गुरुजी, कुछुकुछु खाई” कैक बिन्ती करटलह।
उहओर्से चेलावँ अप्न-अप्न पुछीकपुछा कर्ल, “कुई उहाँक लाग खैना चिज आन्देहल कि का?”
येशू हुँकन कल, “म्वार खैना चिज त महीह पठुइयक आज्ञापालन कर्ना ओ उहाँक काम पूरा कर्ना हो।
सक्कु बातम मेहनत कर्लसे, खाँचोम परल मनैन सहायता कर सेक्जैठा कना उदाहरण मै टुँहन देखारख्नु। ‘लेनासे देना झन् धेर आशिष पैना हो’ कैक प्रभु येशूक कहल वचन सम्झलरहहो।”
ज्याकर कान बा, पवित्र आत्मा मण्डलीहुँकन कहल बात सुन! जे जिती, मै हुँकन गुप्तम रहल भोजन देहम। मै हुँकन एकठो उज्जर पत्थ्रा फे देहम, उहिँम एकठो लौव नाउँ लिखल रही। यी उज्जर पत्थ्रा पउइया केल उ नाउँ जन्ठा।”