30 तब हुँक्र सहरमसे निकर्क उहाँकठे जाइलग्ल।
30 तब् येशूहे हेरक लग वहाँक मनै नगरमेसे निकरके आई लग्लाँ।
“उहओर्से आजकाल सबसे उच्च रहल धेर मनै पाछ सबसे टर्का दर्जम रहहीँ, ओ आजकाल सबसे टर्का दर्जम रहुइयन धेर मनै पाछ सबसे उच्च हुइहीँ।”
“आओ, ओ एकठो मनैयह हेरो! उहाँ म्वार करल सब काम महीह कैदेल। कहोँ उहाँ जो ख्रीष्ट त नैहुइट?”
उह समयम चेलावँ उहाँह खैना चिज देटी “गुरुजी, कुछुकुछु खाई” कैक बिन्ती करटलह।
“म्वार करल सब काम उहाँ बट्वादेल” कैक उ सामरी महिला कली। हुँकहार कहल उह गवाहीक कारण उ सहरक धेर मनै येशूम विश्वास कर्ल।
उहओर्से मै तुरुन्त अप्नह बलाए पठैनु। अप्न आदेली मज हुइल्। परमेश्वर अप्नह आज्ञा कर्लक बात सुनक लाग हम्र सबजन प्रभुक सामुन्ने जम्मा होरली।”
पावल ओ बारनाबास सभाघरमसे जाइलग्ल त, मनै और बिसैना दिन फेदोस्र आक यी बात हमन सुनैहो कैक हुँकनसे बिन्ती कर्ल।
पावल अन्तम कल, “आब मै अप्नहुँकन का कह चाहटुँ कलसे, परमेश्वर हमन यी मुक्तिक बारेम वचन प्रचार कर गैरयहूदीन्हकठे फे पठारख्ल, ओ हुँक्र वचन सुनुइयाबाट।”
मनै आपन पापक भारी रास देखहीँ कैक परमेश्वर व्यवस्था देल। मनैन्हक पाप बहर्टीगैल्, तर परमेश्वरक अनुग्रह झन् धेर बाह्रल।