32 ओ जब मै पृथ्वीमसे मनैद्वारा उप्पर उठाजैम, तब मै सब मनैन आपनओर खिँचम।”
32 और जब मै धर्तीमे क्रूसमे टँगाजिम, तब मै सक्कु मनैनहे अपन ओहोँर लयानम।”
ऊ उह ज्योतिक बारेम साक्षी देहक लाग अइलह। सब मनै ज्योतिह चिह्न्क विश्वास करहीँ कना उद्देश्यले ऊ अइलह।
भीडक मनै उहाँह पुछ्ल, “ख्रीष्ट त सड्डभर पलरहकठ कैक हम्र व्यवस्थमसे सुनरख्ली। अप्न कसिक कहसेक्ठी, मनैयक छावा उठाजाइपर्ठा? यी मनैयक छावा कना के हो?”
येशू अप्न कौन तरिकाले मुवपरी कना सम्बन्धम उहाँक कहल बात पूरा हुइक लाग यी हुइल हो।
येशू आपन क्रूस अपन्हे बोक्क खोप्रही कैजिना ठाउँम गैल। उ ठाउँह हिब्रू भाषम गलगथा कैजैठा।
जसिक मोशा उजार ठाउँम काँसक सँप्वा बनाक पोलम उठैल, ओसहेँक मै मनैयक छावा फे उठाजाइपर्ठा।
महीह पठुइया बाबा म्वारठे अइना मन नैदेहट्सम कुई फे म्वारठे आए नैस्याकट्, म्वारठे अइना सबजहन मै अन्तिम दिनम जियादेहम।
उहओर्से येशू हुँकन कल, “जब टुह्र मै मनैयक छावह उठैबो, तब ‘मै ज्या हुइटुँ उह हुइटुँ’ कैक टुह्र थाहाँ पैबो, ओ मै आपन खुशीले कुछु फे नैकर्टुं, तर बाबक सिखाइल बात बोल्ठुँ कैक जन्बो।
धर्मशास्त्रम लिखल बा, “कट्ठोम टङ्गावा पैना मनैयकम सराप परल रठस।” उहओर्से ख्रीष्ट त हमार लाग सराप बन्क व्यवस्थक सरापमसे हमन म्वाल तिर्क छुट्कारा देरख्ल।
उहाँ सबजहन छुट्कारा देना म्वाल तिरक लाग अपन्हेह बलिदानक रूपम देल। परमेश्वर यी गवाही संसारह ठीक समयम देल।
तर हम्र येशूह देख्ठी, उहाँ स्वर्गदूतनसे डान्चे टर पारगैल। परमेश्वरक अनुग्रहक कारण, उहाँ सबजन्हक लाग मुल। उहाँ हमार लाग मृत्युक दुःख भोग्लक कारणले, उहाँ आब महिमा ओ आदरक मुकुट पहिरागैल।
हम्र पापक लाग मुव सेकी ओ असल कामक लाग जिय सेकी कैक ख्रीष्ट आपन शरीरम हमार पाप बोक्क क्रूसम मुल। उहाँह लागल च्वाटले टुह्र चोखारलो।
काकरकि ख्रीष्ट सड्डभर पुग्ना हिसाबले पापक लाग मुल। उहाँ पाप नैरहल मनैया रलसे फे, हमन परमेश्वरकठे लैजैना उद्देश्यले पापीन्हक लाग मुल। उहाँ शरीरम मुवापैल, तर पवित्र आत्माद्वारा फेदोस्र जियागैल।
उहाँ हमन पापक दण्डसे बचाइक लाग बलि हुइलह, ओ हमन केल नाहीँ, तर सारा संसारह बचाइक लाग बलि हुइलह।
हुँक्र असिक कैक एकठो लौव गीत गैल, “यी कागतक मुट्ठा लेना ओ याकर मोहर टुर्क खोल्ना योग्यक अप्न केल बाटी, काकरकि अप्न मुवागैली ओ आपन रगतले सब कुल, सब भाषा, सब देश ओ सब जातिमसे परमेश्वरक लाग मनैन किन्ली।