11 सृष्टि त नाश होजउइया बा, तर अप्न सड्डभर पलरबी। सृष्टि त पुरान लुगाअस फाटजउइयाबा,
11 ओइने ते नाश होजिहीँ, पर तैँ सदासर्वदा जित्ती पलिरबे। ओइने बिनाकामक होजिहीँ,
आकाश ओ पृथ्वी बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।
आकाश ओ धर्ती बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।
आकाश ओ धर्ती बित्क जाई, तर म्वार वचन कबु नैबिती।”
“आम्ही एक फ्यारा” कना वचनले यी देखैठा, कि हिलाइ सेक्जिना या सृष्टि हुइल् बात हटाजिने बा, तर हिलाइ नैसेक्जिना बात स्थिर रनेबा।
परमेश्वर यी बाचह “लौव बाचा” कलकओर्से उहाँ पैल्ह बान्धल बाचह पुरान ठहरैल। पुरान होक खियैटी गैल् बात झट्टहेँ नाश होक जउइयाबा।
उ आवाज असिक कहल, “टुँ आपन द्याखल बात एकठो किताबम लिख्क सातठो मण्डलीह पठादेओ अर्थात् एफिसस, स्मुर्ना, पर्गामम, थिआटीरा, सार्डिस, फिलाडेल्फिया ओ लाउडिकियम।”
“स्मुर्ना मण्डलीह हेरविचार कर्ना दूतह यी बात लिखो: जे शुरू ओ अन्तिम हुइट ओ मुवलमसे फेदोस्र जीवित हुइल व्यक्ति असिक कठ:
तब एकठो भारी उज्जर सिंहासन ओ उहिँम विराजमान रहुइयह मै देख्नु। उहाँक सामनेसे पृथ्वी ओ आकाश भागल ओ फेदोस्र नैदेखपरल।
तबदोस्र मै लौव आकाश ओ लौव पृथ्वी देख्नु, काकरकि पैल्हक आकाश ओ पैल्हक पृथ्वी बितरलहा ओ समुद्र बिलारलहा।