14 तर पत्रुस कल, “नाहीँ प्रभु, मै अशुद्ध या अपवित्र चिज कबु फे नैखैलहुँ।”
14 पर पत्रुस कहल, “नाई प्रभु, काकरेकी मै कबु फेन कुछु अपवित्र या अशुद्ध चिज नै खाइल हुइतुँ।”
मुहओर्से भित्तर जैना खानले किहुह अशुद्ध नैबनाइट्, तर मुहओर्से बाहर निक्रना खराब वचनले हुँकन अशुद्ध बनैठा।”
पत्रुस उहाँह एकओर लैजाक हप्काइलग्ल, “परमेश्वर असिन हुइनासे रोकहीँ, प्रभु, अप्न असिक नैबट्वाइपर्ना रह।”
“बुद्धिमान कन्याहुँक्र जवाफ देल, ‘हमारठे सबजहन पुग्ना त्याल नैहो। बेनसे दोकानम जाक किनो ना।’
उ ब्याला एकठो कोररोग लागल मनैया आक उहाँक पाउ पर्टी कहल, “प्रभु, अप्न चहबी कलसे महीह चोखाइ सेक्नेबाटी।”
हुँक्र येशूक कौनो-कौनो चेलावँन हाँठ च्वाखा बिना करैल, अर्थात् हाँठ बिना धुइल खाइट् देख्ल।
तर हुँकहार डाई कली, “नाही! याकर नाउँ यूहन्ना ढरपर्ठा।”
उ जन्नीमनैया कली, “हजुर, अप्नकठे पानी भर्ना बाल्टी त नैहो, ओ कुवाँ फे बर्का गहिँर बा। तब अप्न कहाँसे उ जीवित पानी अन्बी?
तब पत्रुस असिन आवाज सुन्ल, “पत्रुस, उठो ओ मार्क खाओ।”
पत्रुस हुँकन कल, “हम्र यहूदीहुँक्र और जातिक मनैनसे सङ्गत कर हमार धर्म नैदेहट् कना बात अप्न सबजहन थाहँ बा। तर किहुह फे अशुद्ध या अपवित्र मान नैपरट् कैक परमेश्वर महीह देखारख्ल।
“मै पुछ्नु, ‘प्रभु, अप्न के हुइटी?’ “उहाँ कल, ‘मै नासरत सहरक येशू हुइटुँ, जेहीह टुँ सँताइटो।’
शाऊल कल, “प्रभु, अप्न के हुइटी?” उहाँ कल, “मै येशू हुइटुँ, जेहीह टुँ सँताइटो।