Abraham mutu ubak-i ndŭg ka jawin-i dog tana, pak tawŭh kan ayŭh pikir darŭm asŭng-i, “Tungang kah daya biyŭn anak kan umbur-i mbŭh siratus sawa? Tungang kah Sarah biyŭn anak kan umbur-i mbŭh prii puru sawa?”
Sitadŭn ngara siŭ daya, aku agi diginŭ sadi adŭp ku. Aku sidikang ka nyirais, “TUHAN Raja, Kaam mbŭh raru baji kah di Jerusalem ndŭg ka Kaam re siŭ sopŭrŭg daya adi babŭ udip di Israel?”
Pak Moses ngga Aaron mutu ubak ngara ka nang, “O Tapa, Kaam inŭh atak sopŭrŭg kayuh adi udip. Kan ndi naan so kieh bidosa, di sopŭrŭg daya Israel kah Kaam baji?”
Ayŭh nang, “Aku dŭh ndi so bara soldadu ngan, ka dŭh gŭh pinganyu ngan. Aku agi digiti jadi pingibās soldadu TUHAN.” Joshua sipŭŭb di tana nyambah ka nang, “Aku ati urun mai, tuan. Ani raan mai aku ndai?”
Kan aku kiris Ayŭh aku suman adŭp ku di kaja-I, mun adi kabŭs. Ayŭh na tangan tauh-I tama aku ka nang, “Dŭhnyah taru! Aku ati adi sibungas ngga adi sikasŭn.
Ka sitadŭn jireb apui bijagu ka sambu so tunduh mija-sambah, Manoah ngga sawŭn-i kiris malaikat TUHAN maad ka rangit darŭm jireb apui anŭ. Manoah rasu rada nang daya anŭ malaikat TUHAN, ka ayŭh ngga sawŭn-i rasu sipŭŭb di tana, nyambah. Ngara bŭn kiris malaikat anŭ dinge.