“Kaam dŭh siŭn sua ngga kieh,” ngara nam. “Di pinganyu, kambŭi kieh bu puan kah sitangah so kieh kabŭs mating bŭkŭn-i; pak kaam keya ka simŭng ribu kieh. Kana dŭ kambŭi kaam rŭŭ digiti darŭm kupo ka pait pinyibatu ka kieh.”
sabab pikir ngara madŭd, ka ngara mbŭh mapot kajit-i buang mbŭh nutu batŭh-i. Kambŭi dŭh simŭnŭ, batŭh ngara kiris, kajit ngara dingah, pikir ngara mirati, ka ngara an pari ka Aku, Tapa nang, ka Aku pibua ngara.’