Jadi anak-murid patut munos asŭng-i amai mbŭh brimun ngga gurū-i, ka simŭnŭ gŭh urun amai mbŭh brimun ngga tuan-i. Kambŭi ubak rawang dog kadŭn Beelzebul, bara di rawang anŭ re dog kadŭn ngga dŭn adi rabis arap!
Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
Ngara dŭh rada adŭp-i bidosa kambŭi Aku dŭh ndai di ruang ngara kayuh adi daya bŭkŭn bŭn ndai; pak ngara mbŭh kiris kayuh adi Aku mbŭh ndai, ka mbŭh tiru di Aku samŭn di Sama Ku.
“Aku dŭh bisa ndai ani ani ngga kuasa adŭp Ku sadi; Aku tingga arap kana daya so pinyibada Tapa adŭ, ngapŭi anŭ adi Aku nang agi batur, sabab-i dŭh so pinyiraan adŭp Ku, pak so pinyiraan-I adi pait Aku.