Pingaten dayung ku adi aku siŭt, aku mbŭh mŭrŭt ka darŭm teya ku. Aku nguruk rapah ngga myrrh ku; aku man ju banyis ngga mara banyis ku; aku nok wain ngga sisuh ku. Man, angān adi biawang, ka nok ndŭg ka angān mabuk ngga pinyiawang!
Aku mbŭh mūn di karu tŭngŭn almond an tingga anak tŭngŭn kayuh-udip di rubān, an tingga dawŭn adi bauh di daan tŭngŭn anggor ka rarak di tŭngŭn delima.
Ka Aku re ari nyiruton angān ka pimunos asŭng ngan ngga kayuh kana. Aku re bada angān bake ka bua. Angān re keya ka teya adi biyŭn bagŭ piin, mun rubang piin adi dŭh pandai badŭh.
TUHAN adi Tapa mu agi ngga kuu; kuasa-I nggen pimanang di kuu. TUHAN re pawŭn ka gaŭn sabab kuu. ka ngga pinyirindu-I Ayŭh re nggen udip bauh di kuu. Ayŭh re biragu ka gaŭn sabab kuu,
“Sama! Kaam mbŭh nggen ngara di Aku, ka Aku raan ngara agi ngga Aku di yŭn Ku rŭŭ, isa ngara bisa kiris bragah Ku, bragah adi Kaam mbŭh nggen di Aku; amai Kaam mbŭh rindu Aku sibayuh ong jadi.