nang, “Kana dŭ kambŭi TUHAN pati ka siŭ kieh di Egypt. Diginŭ kieh bisa piji ka guru man dagin ngga sikiang kiang pinguman kieh raan. Pak kuu mbŭh taban kieh ruah ka tarun tana-pajam ati bada kieh kabŭs sikirau adŭ.”
Ngara re kabŭs bada andam adi bisā, ka mating daya re tukang ngurid ngara bait kubur ngara. Tadang ngara re prigure mun tamŭh di tunduh tana. Ngara re dog siŭ darŭm perang bait kabŭs sikirau, ka tadang ngara re jadi pinguman yŭn manuk ngga dāng dāng tarun.
TUHAN minyu ngga aku. “Manusia,” Ayŭh nang, “pari nyabŭt di bara daya Israel kayuh adi ngara nang: ‘Kieh mbŭh sangsara gŭrŭng dosa ami ngga sarah adi kieh mbŭh ndai. Kieh keya ka mbŭh re kirarah. Simuki meh kieh re udip?’
Ka Ayŭh minyu dinge, “Manusia, Aku re pirŭŭ pimandŭg ruti ka Jerusalem. Daya diginŭ re susah ka ngingen darŭm ngara nakar pinguman adi ngara man ka piin adi ngara nok.
Agi biperang di aran raya, ka daya mandam ngga adi sikirau agi di ramin. Tadŭ daya di sapa tarun tana rais re kabŭs biperang, ka tadŭ daya di kupo re kabŭs mandam ka kabŭs sikirau.
Ngara re man dāng kudip ngan samŭn buwa buwa pimuruh ngan, ka angān re kabŭs sikirau. Ngara dŭh re kidŭm yŭn ngan gandom, wain, inyo kanā, sapi puan kah biri, ka angān re kabŭs.