3 Sirabi ka sindŭ kasong tarun nyisuh gŭh anak-i, pak daya ku mbŭh keya ka manuk onta, gaok ngga anak-i.
Ngga isan isan, kan aku burah ka re paan anak ku, aku kiris-i kabŭs. Aku nakit tingga ka kiris-i dŭh anak ku.”
Re agi angū sirŭŭn masam masam kasong tarun di tawā ngga di istana. Andu Babylon mbŭh sindŭk! Tipuh-i mbŭh re ripuan.”
Tŭngŭn reja ngga uduh pedang re timbu di sopŭrŭg istana ngga kupo adi dog nyindung, ka kasong tarun ngga bo re rŭŭ diginŭ.
Jadi TUHAN nam, “Bisa kah dayung kambŭt sipira adŭp-i ka dŭh rindu anak adi-i ruwan? Pak kambŭi sindŭ daya kapang kambŭt anak-i, Aku dŭh re kambŭt angān.
Pinganyu re kirurung kupo ati ka suba siŭ daya-i. Pinyikapung anŭ re bisā ndŭg ka daya adi darŭm-i man dingan-i samŭn anak anak adŭp ngara.”
Tingga, O TUHAN! Mani Kaam ngukum kieh mun ati? Bara dayung man anak anak adi ngara rindu! Bara imam ngga bara nabi dog siŭ di Ramin TUHAN!
Pinyirusag adi nyatŭk daya ku raru bisā; bara sindŭ tanŭk anak ngara yŭn man.
Sabab anŭ, pimas pimas di Jerusalem re man anak ngara, ka anak anak re man pimas ngara. Aku re ngukum kuu ka bada papar sasah asi asi adi babŭ udip.
Sibŭrŭk ngan re raru bisā ndŭg ka angān re man bara anak adŭp ngan.
ngara dŭh biyŭn pikir-kira atin; ngara dŭh sita janji, ngara dŭh biyŭn atin mandis ngga masi di daya.