32 “Madin, angān adi mara, dingah aku. Tunda pinyitayan ku, ka angān re sanang.
Aku mbŭh tunda ukum-adat TUHAN; aku gi-dŭh bu so Tapa ku.
Pinyikabŭs ngga pinyirusag nang adŭp-i dingah kaŭs agah-i adŭ.
Sanang inŭh ngara adi dingah pinganang TUHAN, ngara adi udip ngga pinyipesan-I.
Aku tunda ukum-adat TUHAN; aku mating nyipunok Tapa ku.
Bangsa adi dŭh biyŭn pinandŭng so Tapa inŭh bangsa adi ari biyŭn pito. Sanang inŭh ngara adi sita ukum-adat Tapa!
Sanang inŭh daya adi bijak — adi dapŭd pinyimirati.
Ngara adi bijak inŭh sanang; pinyibijak nggen di ngara udip adi sawŭ.
Ngapŭi meh, dingah pinganang ku, angān adi bara anak ku, ka dŭhnyah kambŭt-i.
Ngapŭi meh, bara anak ku, dingah aku. Nakit dingah kayuh adi aku nang.
Pak Jesus nam, “Rabis bituah inŭh ngara adi dingah pinganang Tapa ka tunda-i!”