TUHAN nggen atur-adat ati: Asi asi angān adi mangu sama ngan puan kah sindŭ ngan siŭn dog nggen ukum kabŭs; angān dapu tanggong di pinyikabŭs adŭp ngan.
TUHAN Bisa-pŭrŭg nang di bara imam, “Anak stabi di sama-i, ka urun stabi di tuan-i. Aku ati Sama ngan, mani angān dŭh stabi di Aku? Aku ati Tuan ngan, mani angān dŭh taru di Aku? Angān ngamun Aku, pak angān siken, ‘Munki kieh ngamun Kaam?’
Kan John kiris bagŭ daya Pharisee ka daya Sadducee mandŭg ka yŭn-i an kambat baptisa, ayŭh nang di ngara, “Angān jippŭh, asi kidaan di angān nang angān bisa bu mangān ukum adi Tapa re pait?
Pak kambŭi dayung uban biyŭn bara anak puan kah bara sukuh, ngara patut diŭ so kayuh bŭkŭn birajar ndai kayuh adi patut ngara ndai yŭn rawang ngara nanyam ka adat. Ka darŭm ndai simŭnŭ ngara maras budi pimas, simbuk ka babai ngara. Pingandai adi mun ati pimunos asŭng Tapa.
Pak angān inŭh bangsa adi ko dog mien, imam imam Raja, bangsa adi kudus, daya adŭp Tapa, dog mien da piagah pingandai bās Tapa, adi bagan angān so karŭm da mŭrŭt sangŭn jawa-I.