Jacob nam, “Kuu puan nang bara anak anak ati ramah, ka aku an rada gŭh biri ngga kaban dāng adi mira sŭ. Kambŭi ngara dog takan da panu ndi andu dinge, ndi kaban anŭ re abo kabŭs.
Ayŭh pijog gŭh tawā tawā kuta di sapa tarun tana rais ka kareh bagŭ prigi, sabab ayŭh biyŭn bagŭ dāng kudip di sigŭn sigŭn sandah tura ka barat ka di tarun tarun tana rabak. Sabab ayŭh rindu biteya, ayŭh ngatat daya ndai teya anggor di rais tarun tana sandah ka ngŭmŭh tana adi damŭn.
TUHAN nang, “Bangsa bangsa, dingah Aku, ka mutas rawŭt di piagah pinganang Ku. Aku bada daya Ku papar sasah, pak Aku re nguruk ngara ka kingat ngara mun pingingat-biri kingat kaban biri-i.
nimun pingingat-biri kingat biri ngara adi mingare ka dog nguruk dinge. Aku re taban ngara ngga pari so barang yŭn di yŭn ngara mbŭh mingare di andu adi karŭm ka adi arap anŭ.
ayŭh nang, “Nakit ingat ka tunda sopŭrŭg pesan adi nggen ku di angān andu ati. Pesan anak anak ngan bada sita-i, isa ngara bisa ngga atin tŭtŭd tunda sopŭrŭg ajar Tapa.
jadi pingingat kaban biri adi Tapa ko nggen di angān da kingat, dŭh ngga atin adi abah pak ngga atin adi siabo raan. Ndai kraja ngan, dŭh sabab an dapŭd utung adŭ, pak so atin adi sawŭ an ndai-i.
Eliab, adi kaka pinuai David, dingah David minyu ngga bara daya diginŭ. Ayŭh tuas di David ka nang, “Ani ndai mu digiti? Asi kingat biri mu di tarun tana-pajam? Kuu dŭh tria! Kuu mandŭg kamati batur an tingga daya bisaad!”