Aku jiroh pinyinam adi bŭkŭn pak mating dapŭd ku. Aku dapŭd ndi naan dari darŭm siribu adi aku dapŭd stabi dieh, pak gi-mating aku dapŭd ndi naan dayung adi bisa aku stabi dieh.
Daya di Jerusalem, panu matak mari di aran kupo ngan! Tingga bait tauh! Tingga adŭp ngan! Jiroh di ndi passar passar! Tungang kuu dapŭd ndi naan daya adi ndai kayuh adi batur ka suba tŭtŭd di Tapa? Kambŭi agi, TUHAN re apun Jerusalem.
Mating tia pingarap! Aku keya ka daya adi sibŭrŭk adi dŭh dapŭd buwa di tŭngŭn kayuh bait buwa anggor di tŭngŭn anggor. Sopŭrŭg buwa anggor ka sopŭrŭg buwa ara adi sidi mbŭh abo dog sun.
Mating tia daya adi tŭnggŭn darŭm rais, mating daya adi tŭtŭd di Tapa. Barang naan daya taŭn kajŭn pluang an siŭ daya. Barang naan daya mbŭh ngasū dingan-i adi samah bangsa.
“Jadi kan angān nggen kayuh di daya adi sutok, dŭhnyah ndai-i ngga atin mirawa, nimun bara pingadong ndai urah-i di ramin simayang ka di aran passar. Ngara ndai simŭnŭ isa daya muji ngara. Puan meh, ngara mbŭh dog bayar ngga sipuno-i.
Daya Pharisee anŭ mijog sadi-i ka bidua, ‘Aku nggen trima kaseh di Kaam, Tapa, sabab aku dŭh tama, dŭh pinipu, puan kah pinanggah, mun daya bŭkŭn. Aku nggen trima kaseh di Kaam amai aku dŭh mun daya pinsuke ajeh.
Angān mbŭh bada aku mun daya budo. Angān inŭh adi patut nyibandar aku. Amai au-tarun bait kani aku ati, aku dŭh kurang kana so bara “pinyuruh” ngan anŭ adi angān nang raru kana.