Kan Joseph kiris bara jurud-i, ayŭh rasu natŭng ngara, pak ayŭh bada adŭp-i mun adi dŭh natŭng ngara. Ayŭh siken ngara ngga kasar, “So ki angān mandŭg?” “Kieh mandŭg so Canaan an miris pinguman,” ngara nam.
“Asi TUHAN anŭ?” raja siken. “Re ngga mani aku tunda pinganang-I ka bada daya Israel bu ruah so ti? Aku dŭh puan TUHAN anŭ; ka aku dŭh re bada daya Israel ruah so rais ati.”
Kambŭi angān stabi dŭ di sianŭ adi grua piraka-i ka nang di ayŭh, “Guru kamati ka sambu,” pak nang di sianŭ adi sirata, “Mijog dijeh, puan kah guru digiti di tana sindŭk kaja ku,”
Tadŭ tadŭ so sesang mu adi gibabŭ udip re tudu imam anŭ ka mite duit ngga pinguman so ayŭh, ka mite adŭp-i turung bara imam, ramŭn gŭh ngga dapŭd pinguman.”
Turung bipikir pasar kayuh ati ka matŭd pikir mai yŭn ani patut dog ndai. Kayuh bisa jadi pinyirusag di tuan ami ka di sopŭrŭg rawang-i. Ayŭh anŭ paŭh kapang ka dŭh raan dingah kayuh nang daya!”