Jadi meh, angān re bituan di bara pinganyu ngan adi TUHAN re pait da rawan angān. Angān re sibŭrŭk, badŭh asŭng ka sitabet sitagor — jadi daya sirata. TUHAN re bandar bandar kinanyuh angān ndŭg ka angān rarap.
Ngara re kabŭs amai sikirau ngga sungoh; ngara re kabŭs bada andam adi bisā. Aku re pait dāng tarun bada nyerang ngara, ka jippŭh jippŭh adi bisā bada nyingŭt ngara.
Bada pimudip ngan jo so pinyiawang duit, ka bada adŭp ngan munos ngga anŭ adi angān mbŭh biyŭn. Amai Tapa mbŭh nang, “Aku dŭh re tandah angān; Aku dŭh re tagan angān.”