Pak, TUHAN, aku bŭn ngasu Kaam taban pinyirusag ka ngara; Aku dŭh mite tika pinyusah yŭn ngara. TUHAN, Kaam puan kayuh anŭ; Kaam puan kayuh adi aku nang.
Komŭnŭ duwŭh naan raja anŭ re samah guru man di ndi mija, pak pinŭtŭn ngara re arap, ka re kadong dingan-i. Ngara dŭh re dapŭd kayuh adi ngara raan, sabab tipuh-i gibayuh mandŭg.
Ayŭh inŭh sianŭ adi re pari pijog-i ka re kambat stabi adi dog nggen di raja, ka ayŭh re mritah daya-i. Ndi naan imam re mijog ngapid takta-i, ka ngara re samah nyiraja darŭm damai ka bamai.’
Ngara mbŭh brisi ngga barang masam sarah, arap, tama, ka akar arap; puno ngga atin sina, atin adi an siŭ daya, atin adi an birawan, atin adi an nipu, ka atin adi bidendam. Ngara ngitong