1 Ngara adi rindu pinyipuan raru raan dog ngajar kan ngara sarah. Daya adi abah dog ngajar taŭn-i budo.
Turung aku mirati ukum-adat Mai, ka aku re nakit bipikir di ajar bās Mai.
Daya kana bisa ngukum aku ka ngajar aku ngga mandis, pak aku dŭh re trima stabi so daya adi arap, sabab aku ari bidua rawan pingandai arap ngara.
Dŭhnyah budo mun kuda puan kah mun kuda pinakan kaldi, adi dŭh siŭn dŭh an dog nguru ngga basi-gŭngŭm ka taris ngga bada-i nurut.”
Angān abah bada Aku nyibatur adŭp ngan; angān tirawan pesan Ku.
Anŭ inŭh kayuh adi daya budo dŭh puan; ka daya adi bawa dŭh tungang mirati:
Daya adi bijak trima pinyitayan. Daya adi minyu budo re binasa.
Ngara adi kana dog ngupah di ong ati, jadi daya adi ginaka buang bidosa manŭn re dog ukum.
TUHAN munos asŭng-I di daya adi kana, pak ngukum ngara adi bisatur ndai kayuh adi arap.
Kambŭi kuu ndai kayuh adi sarah, kuu re bandar dog ukum; kuu re kabŭs kambŭi kuu abah dog ngajar.
Daya adi nyadi adŭp-i inŭh daya adi rada adŭp-i sadi; ngara nyakar sopŭrŭg kayuh adi daya bŭkŭn puan nang batur.
Aku mbŭh keya ka dāng, dŭh manusia; aku dŭh biyŭn pikir-kira manusia adi aku patut biyŭn.
Aku rindu ngara adi rindu aku; asi adi jiroh aku re dapŭd aku.
“Madin, angān adi mara, dingah aku. Tunda pinyitayan ku, ka angān re sanang.
Ngara adi dŭh dapŭd aku kandam adŭp-i; daya adi tiru di aku rindu di pinyikabŭs.”
Sapi puan asi dapu ngara, ka kaldi puan diki tuan ngara paan ngara, pak daya Ku Israel dŭh puan. Ngara manŭn dŭh mirati!”
adi re piruh ayŭh. Kan agi bakang adi buda di kurit-i, adi bada buruh buda, ka puno ngga pinana,
buang pakai barang masam tipu di tunduh ngara adi re rarap. Ngara re rarap sabab ngara dŭh kambat bait rindu di agah adi sawŭ so Tapa adi so ngara bisa dog nyiramat.