Jadi Moses ngga Aaron di dapŭd raja ka nang di ayŭh, “TUHAN, adi Tapa daya Hebrew, nang, ‘Ndŭg sinde kuu dŭh an nundok di Aku? Bada daya Ku ruah isa ngara bisa nyambah Aku.
Ayŭh mbŭh kiris kuu ndai kayuh adi-I tiru. Ayŭh mbŭh kiris kuu tadak tapa tapa adat karŭm di sandah ka di ŭmŭh, mun ndi naan daya ripong di sawŭn rasū-i bait mun dari kuda adi mingaras tadak dayung kuda. Daya di Jerusalem, mŭmbŭh inŭh angān! Sinde meh angān re jadi bisig?
Jesus nam, “Angān manusia adi kurang sabah ka adi manyap! Ndŭg sinde meh Aku dŭh siŭn dŭh rŭŭ ngga angān? Ndŭg sinde Aku patut bijijŭ ngga angān? Taban anak anŭ kamati ka yŭn Ku!”
“Jerusalem, Jerusalem! Kuu siŭ bara nabi ka manjan ngga batŭh bara pinyisung adi Tapa pait ka kuu! Pikudu kari Aku raan dakŭp sopŭrŭg daya mu, nimun sindŭ siok nguruk anak anak-i di ribo urad-i, pak daya daya mu abah!
Di tingga ka jiroh rati pinganang Surat-kudus adi nang: ‘Atin mandis inŭh adi Aku raan, dŭh-i sadis dāng.’ Aku dŭh mandŭg di bagan daya adi nang adŭp-i kana, pak di bagan ngara adi dog tirawan.”
Diŭ so kayuh bŭkŭn, angān dŭh siŭn dŭh an mirati di sikasŭn tipuh re agi kada daya timbur; pimudip ngara dog nguasa pinyiripong pŭrŭng-i. Ngara re nyibudo angān