Dingah meh dua ku, ka dua urun urun Mai adi bŭkŭn adi raan stabi di Kaam. Bada aku mujur andu ati ka bada raja-empaya masi di aku.” Dawŭ-i aku muko jadi tukang pingidang wain raja-empaya.
“TUHAN Tapa adi pinguasa di Shorga! Kaam inŭh bās, ka kieh taru di Kaam. Ngga tŭtŭd Kaam ingat simanya Mai ngga ngara adi rindu di Kaam ka adi ndai kayuh adi Kaam pesan.
Aku nam, “Tapa adi pinguasa di Shorga re bada kieh mujur. Kieh ati urun-I, ka kieh re piguru pijog. Pak angān dŭh biyŭn hak bait rata di Jerusalem, ka angān dŭh biyŭn utung di dundan asar-i.”
ka komŭnŭ aku nang di raja, “Kambŭi Tuan Raja dŭh baji di aku ka raan nggen pimite ku, bada aku di ka tarun tana Judah, kupo di yŭn tayung-babuk ku dog kubur, isa aku dapŭd pari pijog kupo anŭ.”
“Ani agah, Rani Esther?” raja siken. “Kidaan di aku ani raan mu, ka kuu re dapŭd-i — sunggu bait kani pimite mu anŭ sitangah utung tarun tana empaya ku.”
Darŭm ngara nok wain raja siken di Esther, “Kidaan di aku ani raan mu, ka aku bisa nggen-i di kuu. Ani ani pimite mu aku re nggen, bait-i sitangah utung tarun tana empaya ku.”
adi piduwŭh saba. Darŭm ngara nok wain, raja siken ayŭh dinge, “Jadi meh, Rani Esther, ani raan mu? Kidaan di aku ka kuu re trima-i. Aku re nggen gŭh sitangah utung tarun tana empaya ku.”