Jadi madin, Aku, adi TUHAN, bakan ngara nang Aku re bada pinyirusag nyatŭk ngara, ka ngara dŭh re dapŭd pirupas adŭp ngara. Ka kan ngara bagan mite turung so Aku, Aku dŭh re dingah ngara.
Sunggu kambŭi ngara bipusa, Aku dŭh re dingah sirŭŭn ngara mite turung; ka kambŭi ngara jugan sadis badang ngga sadis ruwang kayuh ka Aku, Aku dŭh re munos asŭng di ngara.”
Kada daya re rawan daya Babylonia, adi re ngisi ramin ramin ngga tadang tadang daya adi Aku re siŭ amai baji ngga bangok Ku. Aku re bu so kupo ati sabab kayuh kayuh arap adi daya-i mbŭh ndai.
Sopŭrŭg kayuh adi bara nabi nang inŭh pinganang kadong; bara imam mritah so ka pesan bara nabi anŭ, ka daya Ku mating matah. Pak ani re ngara ndai kan sopŭrŭg-i mungan?”
Ngara re kinyam bisā baji Ku. Aku dŭh re tandah bait masi di ngara. Ngara re nyirais ngga situngang ngara nang dua ka Aku, pak Aku dŭh re dingah ngara.”
Di Andu Bisara, bagŭ daya re nang di Aku, ‘Tuhan, Tuhan! Ngga adŭn Mai kieh ko nyuse agah so Tapa, ngga adŭn Mai kieh pibu bagŭ umot ka ndai bagŭ pingandai-nginga!’
Tuan ramin re makat ka tŭŭp tiban; ka kan angān mijog di sapa ka gutog-i buang nang, ‘Kuka tiban yŭn ami, tuan!’ ayŭh re nam angān, ‘Aku dŭh puan so ki angān mandŭg!’