Elijah di ka yŭn bara daya ka nang, “Ndŭg sinde angān gibabŭ ndai pikir ngan? Kambŭi TUHAN inŭh Tapa, nyambah Ayŭh; pak kambŭi Baal inŭh Tapa, nyambah Baal!” Bara daya dŭh nang ani ani.
Stabi di TUHAN ka ndai kraja ngan ngga nakit, sabab TUHAN adi Tapa ta abah di pingandai tipu, pingandai marad di pingatur yŭn daya, puan kah trima suap.”
Jadi Moses ngga Aaron di dapŭd raja ka nang di ayŭh, “TUHAN, adi Tapa daya Hebrew, nang, ‘Ndŭg sinde kuu dŭh an nundok di Aku? Bada daya Ku ruah isa ngara bisa nyambah Aku.
TUHAN Raja nang, “Angān mbŭh tui bidosa, angān pimritah Israel! Pirŭŭ pinyiganas ngga kraja ngan adi kinanyuh daya. Ndai kayuh adi batur ka tŭnggŭn. Angān dŭh siŭn tia pibu daya Ku so tarun tana ngara. Aku, adi TUHAN Raja, mbŭh kidaan di angān.
Jesus nam, “Angān manusia adi kurang sabah ka adi manyap! Ndŭg sinde meh Aku dŭh siŭn dŭh rŭŭ ngga angān? Ndŭg sinde Aku patut bijijŭ ngga angān? Taban anak anŭ kamati ka yŭn Ku!”
Ngara adi mbŭh dog nyirundeng jadi pinguru Kristen mating nggen di aku pikir-kira bauh. Aku nang sakanŭ, sabab aku dŭh piduri asi ngara; di batŭh Tapa sopŭrŭg daya brimun.
Dŭhnyah marad kan matŭd itong. Ngatur sarah barang naan daya dŭh mien asi asi ngara. Dŭhnyah taru di tadŭ daya, amai pimatŭd itong ngan agi mandŭg so Tapa. Kambŭi agi har adi raru mbar angān ngatur, taban-i ka ku, ka aku re ngatur-i.’