TUHAN nang, “Ati inŭh urun ku, adi Aku nyibake — adi Aku mbŭh mien; di ayŭh asŭng Ku munos. Aku mbŭh nggen di ayŭh kuasa Ku, ka ayŭh re taban pinyitŭnggŭn ka barang bangsa.
Ngara adi miris ka jua biri ngaji aku, ka aku jadi pingingat-biri adi re dog siŭ. Aku tambit duwŭh sikud: ndi aku kadŭn “Pinyirasi”, ka anŭ ndi Aku kadŭn “Bisindi”. Ka aku kingat kaban biri anŭ.
daya karak dapŭd kiris, daya bajang dapŭd panu, ngara adi naman andam kurit adi bisā mbŭh dog pibisig, daya bangam dapŭd dingah, daya kabŭs dog pakat, ka Agah Kana mbŭh dog nyuse di daya sirata.
Gaŭn meh, shorga, sabab pinyirubuh-i! Gaŭn meh, bara daya adi Tapa mbŭh mien ngga bara pinyuruh ka bara nabi, amai Tapa mbŭh nunggu ayŭh sabab kayuh adi-i ko ndai di angān!
Batur buang tŭnggŭn inŭh ukum-I! Ayŭh mbŭh nunggu dayung sundar anŭ adi kinanyap ong ngga pingandai kais-i. Tapa mbŭh ngukum ayŭh sabab ayŭh ko siŭ bara urun-I.”