Tatu Kaam dŭh re siŭ ngara adi dŭh sarah samah ngga ngara adi sarah. Dŭh-i bisa jadi simŭnŭ! Kaam dŭh bisa ndai simŭnŭ. Kambŭi Kaam sawŭ ndai simŭnŭ, gŭt-i daya adi dŭh sarah sua dog pirabur samah ngga daya adi sarah. Dŭh-i bisa jadi simŭnŭ. Arang ong ati an miratak ukum ngga tŭnggŭn.”
Di andu anŭ TUHAN re pakai pedang-I adi bikuasa ngga adi bisā ngga ngukum Leviathan, jippŭh anŭ adi mikiror, adi bikaring, ka siŭ dāng-bās anŭ. adi rŭŭ di rawŭt.
“Madin Aku, adi TUHAN Raja, kidaan di angān daya Israel nang Aku re tingga arap kana barang naan ngan ngga kayuh adi angān mbŭh ndai. Marik pimudip ngan so sopŭrŭg kayuh arap adi angān mbŭh ndai, ka dŭhnyah bada dosa ngan pirabur angān.
Daya Jerusalem dŭh re sabah kayuh re jadi simŭnŭ sabab pekat-damai adi ngara muko ndai. Pak pininjau ati inŭh ngga bada ngara rada dosa ngara ka ngga bakan ngara nang ngara re dog nakap.
Kidaan di ngara nang siragi Aku, adi TUHAN Raja, Tapa adi udip, Aku dŭh munos asŭng kiris daya adi bidosa kabŭs. Raan dŭ Aku kiris ngara ko bidosa ka udip. Israel, dŭh tia ndai dosa. Mani kuu raan kabŭs?