14 Nyiramat aku so timŭtŭm di tawang; bada aku siramat so pinganyu ku, siramat so piin adi tŭrŭp.
Pak TUHAN adi Raja ku, turung aku nanyam ka janji Mai, ka pirupas aku sabab pinyikana ngga pinyirindu Mai.
ka ngara nang kayuh arap pasar aku, nyerang aku ngga dŭh biyŭn pada.
Nyapai ka sagān so sambu, tarik aku so piin tŭrŭp, ka nyiramat aku; nyiramat aku so kuasa daya tami,
Dŭhnyah bada pinganyu ku, bara pingadong anŭ, tawŭh aku arah. Dŭhnyah bada ngara adi tiru di aku ngga dŭh biyŭn pada tawŭh aku di punok ku.
Aku jabŭng di Kaam, Tapa adi udip; sinde aku dapŭd di nyambah di yŭn pinyirŭŭ Mai?
Dŭhnyah bada uba ngapuh aku; dŭhnyah bada aku rŭnggŭd di yŭn tŭrŭp puan kah mŭrŭt rubang kubur.
Kaam kana ngga kieh buang an apun kieh, puno ngga pinyirindu adi dŭh bisa birubah di sopŭrŭg daya adi bidua ka Kaam.
“So rasan rubang, O TUHAN, aku bagan Kaam,
Ngara adi nyambah tibudo adi dŭh biguna mbŭh tagan Kaam ka dŭh tia tŭtŭd.
Ngga arong pukor taruh Jesus nyirais ngga sirŭŭn bana, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” rati-i, “Tapa Ku, Tapa Ku, mani Kaam tagan Aku?”
Bara daya di rais-i tiru di ayŭh; ka kan ayŭh mbŭh panu ngara pait pinyisung da nang, ‘Kieh dŭh raan daya ati jadi raja ami.’
Mun pinganyu ku adi abah bada aku jadi raja ngara, taban ngara kamati ka siŭ ngara di sirung jawin ku!’ ”