16 Isa-i sopŭrŭg adi mandŭg ka yŭn Mai gaŭn ka pawŭn. Isa-i sopŭrŭg adi munos asŭng amai pinyiramat Mai siraru nang, “Munki masam bās-i TUHAN!”
Gaŭn meh amai ata tung jangi; bada sopŭrŭg adi nyambah Ayŭh gaŭn.
Pinyipesan Mai inŭh buat-rata ku adi tan adu adu; anŭ inŭh pinyiraan atin ku.
Batŭh ku kawŭk kajŭn Kaam mandŭg di nyiramat aku, ka pirupas aku, nanyam ka janji Mai.
Aku mbŭh raru kawŭk, TUHAN, kajŭn Kaam nyiramat aku; aku sabah di pinganang Mai.
Daya sirata re man sikiang kiang ngara raan; ngara adi mandŭg ka TUHAN re muji Ayŭh. Isa-i ngara mujur adu adu!
Ngara nyarah aku ka nyirais nang, “Kieh kiris pingandai mu!”
Isa-i ngara adi an kiris aku manang nyirais ngga gaŭn ka pari pari nang, “Munki masam bās-i TUHAN! Ayŭh munos asŭng kiris urun-I mujur.”
Pak daya tŭnggŭn gaŭn ka pawŭn di sirung jawin-I; ngara sanang ka nyirais amai gaŭn.
“Manusia,” Ayŭh nang, “ati inŭh kayuh adi daya kupo Tyre tarā. Ngara nyirais nang, ‘Jerusalem mbŭh rabur! Kuasa dagang-i mbŭh mating tia! Jerusalem dŭh re tia jadi rawan ta!’
Sopŭrŭg daya Jahudi samŭn adi dŭh bangsa Jahudi adi rŭŭ di Ephesus dingah kayuh anŭ ka mbŭh raru taru. Sabab anŭ, adŭn Jesus rasu dog kibās.