6 Aku mbŭh bana mudug; aku ngurid ndi andu andu.
Udip ku mbŭh karŭm, dŭh biyŭn sekar jawa; aku mijog di sirung jawin daya bagŭ mite turung.
Pŭrŭng ganan ku puno bada ŭrŭd; ka-i raput bada tŭbŭ; ka-i bijire bada pinana.
Kada budo, sangsara sabab dosa ngara ka sabab arap ngara;
Ayŭh turung ngara adi dog pinyusah; Ayŭh pakat ngara adi mbŭh rabu.
Aku mbŭh rarah bada pinyusah, ka sien mbŭh bada udip ku purok. Aku ramah bada sopŭrŭg pinyusah ku; ndŭg ka turang ku jadi tare.
nimun aku bidua yŭn jerā puan kah jurud ku. Aku mutu ubak ku amai ngurid, mun daya adi ngurid sindŭ-i.
Mani aku raru susah? Mani aku raru bipito? Aku re na pingarap ku di Tapa, ka ndi sidah dinge aku re muji Ayŭh, pinyikudip ku ka Tapa ku.
Di Tapa, adi pingibān ku, aku nang, “Mani Kaam kambŭt aku? Mani aku dŭh siŭn dŭh babŭ sangsara bada gaok pinganyu ku?”
Kaam inŭh pinyigrindung ku; mani Kaam mbŭh tagan aku? Mani aku dŭh siŭn dŭh babŭ sangsara bada gaok pinganyu ku?
Pinganyu ku mbŭh pasang jaring ngga nakap aku; aku mbŭh raru susah. Ngara kareh rubang di aran ku, pak adŭp ngara rabu dieh.
Aku mbŭh dŭh sinunuh amai pinyusah; barang ngarŭm ambok ku bisa da sien ku; batar ku dapop da randang batŭh.
batŭh ku ramah amai sangsara. TUHAN, barang andu aku bagan Kaam ka pakat tangan ku ka Kaam darŭm bidua.
Sirŭŭn ku simiyab ka ramah, ka aku nyidaing sak manuk asang. Batŭh ku mbŭh makin kawŭk amai nyigura ka rangit. TUHAN, nyiramat aku so sopŭrŭg pinyusah ati.