Kan David mbŭh ndŭg istana di Jerusalem, ayŭh bada simŭng naan dayung nyikŭn-i adi ko-i tingge bada jaga istana dog kurung. Ayŭh nyiran ngara, pak dŭh-i nyibŭŭs ngga ngara. Ngara dog kurung sitŭkŭd umbur ngara mun dayung uban.
Raja Hiram so Tyre pait bara daya dagang-i ka yŭn David; ayŭh nggen di ayŭh kayuh kayuh sedar ngga bara tukang kayuh ka tukang tukang batuh bada turung pijog istana.
Ripas anŭ, kan David maad di nggen tabi di rawang adŭp-i, Michal ruah di tudu ayŭh. “Raja Israel mbŭh bandar bandar bada adŭp-i dog stabi andu ati!” ayŭh nang. “Ayŭh pirapa adŭp-i mun daya budo di sirung jawin bara daya-gaji dayung pinurung-i!”
Daya adi murah kupo mu tingga kuu ka ngamun kuu. Ngara kuting ubak buang tawŭh pinyirubuh Jerusalem: “Dŭh kah ati kupo adi ramus anŭ? Dŭh kah ati adi ong ngangŭn?”
“Ka madin, aku, Nebuchadnezzar, muji, stabi, ka nyibragah Raja Shorga. Barang masam kayuh adi ndai-I inŭh batur buang kana, ka Ayŭh dapŭd pirapat daya adi udip sambuh.”
“Komŭnŭ bara pingubak soldadu re minyu ngga bara soldadu-i, nang, ‘Agi kah daya digiti adi muran ko pijog ramin-i, pak gibayuh man siramat ramin-i anŭ? Kambŭi agi, ayŭh siŭn mari. Amai sibia ayŭh kabŭs dog siŭ darŭm perang, daya bŭkŭn meh re man siramat ramin-i anŭ.