2 Kan daya arap nyerang aku ka suba an siŭ aku, ngara sikak ka rabu.
Mani angān tunda Tapa kisiis aku? Gibayuh kah sadang angān pijera aku?
Sopŭrŭg ngara adi nyiraja yŭn ku puan nang aku ari kambat daya saruh di ramin ku.
Ngara kirurung aku mun banyis, pak ngara rasu sau mun apui di randa reja; ngga kuasa TUHAN aku siŭ ngara.
“Dŭh kah ngara puan?” TUHAN siken. “Sopŭrŭg daya arap ati bawa kah? Ngara mirupak daya Ku ngga nyiran adŭp-i, ka ngara bŭn bidua ka Aku.”
Pinyikabŭs kirurung aku, pinyirusag paman ngapuh aku.
Tibaran daya arap agi maning aku; keya ka kaban kasong ngara nyindŭk aku; ngara nyirigat tangan ngga kaja ku.
Mandŭg, TUHAN! nyiramat aku, Tapa ku! Kaam ngukum sopŭrŭg pinganyu ku ka tandah ngara bada dŭh tungang kinaman aku.
“Dŭh kah ngara puan?” Tapa siken. “Ngara adi arap ati dŭh puan kah? Ngara mirupak daya Ku ngga kudip adŭp-i, ka ngara bŭn bidua ka Aku.”
Bara pinganyu ku bu pari kan Kaam nandŭng; ngara tumbang ka kabŭs.
Bagŭ re sikak; ngara re rabu ka dog pirandŭk. Ngara re rakat darŭm jarat.”