“Ingat, TUHAN, aku mbŭh bituan di Kaam ngga atin tŭtŭd ka stabi, ka aku mbŭh siraru bandar bandar ndai kayuh adi Kaam bada aku ndai.” Ka-i nyisakuk sien.
Angān dŭh siŭn dŭh nam ngara, “Dingah kayuh adi TUHAN ngajar di angān! Dŭhnyah dingah pinganang daya adi minyu ngga simangi daya adi mbŭh kabŭs. Kayuh adi ngara kidaan di angān dŭh dapŭd pijo pinyusah.”
Sopŭrŭg ata meh, ngga jawin adi dŭh bitaŭb, kiren jawa bragah Tuhan; ka bragah anŭ, adi mandŭg so Tuhan adi Roh, bada ata bitukar jadi mun Ayŭh darŭm bragah adi rabis bās.
Pak kambŭi ata udip darŭm jawa, nimun Ayŭh adi taŭn darŭm jawa, ata manŭn mbŭh udip ndi samah ngga dingan ta; ka deya Jesus, Anak-I, pibisig ata so barang masam dosa.
Dingan adi aku rindu, dŭhnyah nanya urah adi arap, pak nanya meh urah adi kana. Asi asi adi ndai kana mbŭh daya Tapa; asi asi adi ndai arap dŭh-i kiris Tapa.