Nimun urun bisangan di tuan-i, nimun pinguses bisangan di tuan dayung-i, simŭnŭ inŭh kieh re nyigura ka Kaam, O TUHAN adi Tapa ami, ndŭg ka Kaam mbŭh masi di kieh.
Na pingarap ngan di TUHAN ka tunda pinyipesan-I; Ayŭh re nggen di angān tarun tana ati ngga-I stabi di angān, ka angān re kiris daya adi ginaka dog pibu.
Ngara adi tiru di aku ngga dŭh biyŭn pada agi bagŭ dŭ so sirah ubok ku. Pinganyu ku kidaan pinganang kadong rawan aku; ngara bake ka raan siŭ aku. Ngara bada aku pari kayuh adi aku dŭh naku.
Dŭhnyah bada aku nggen mangŭh di ngara adi sabah di Kaam, TUHAN Raja adi Bisa-pŭrŭg! Dŭhnyah bada aku nggen mangŭh di ngara adi nyambah Kaam, O Tapa Israel!
Kan anŭ mbŭh jadi, barang naan re nang, “Ayŭh Tapa ta! Ata mbŭh na pinyabah ta di Ayŭh, ka Ayŭh mbŭh nyiramat ata. Ayŭh TUHAN! Ata mbŭh na pinyabah ta di Ayŭh, ka madin ata mbŭh gaŭn pawŭn sabab Ayŭh mbŭh nyiramat ata.”
Pak ngara adi sabah di TUHAN yŭn pinurung re dapŭd pinyibake ngara dog pibauh. Ngara re mun beuh mikabur ngga pinyibake urad-i. Ngara re bikaduh ka dŭh re rarah; ngara re panu ka dŭh re kawŭk.
Raja raja re keya ka sama di angān; rani rani re keya ka sindŭ. Ngara re mutu ubak ngara ka stabi di angān; ngara re pirapat adŭp ngara buang kiren stabi di angān. Ka angān re puan nang Aku ati TUHAN; mating daya adi kajŭn pinurung so Aku re asa.”
Pak Kaam, TUHAN, agi parad ka aku, bake buang bikuasa, ka ngara adi kisiis aku re rabu ka dŭh bigaya. Ngara re dog pimangŭh ndŭg situi tui, sabab ngara dŭh mujur di pingandai ngara anŭ. Mangŭh ngara re dŭh dog kambŭt.