So sibungas-i jah Aku ninjau pinŭbŭn kayuh; ndun jah Aku muko diŭ kidaan kayuh adi re jadi. Aku nang atur kraja Ku dŭh re dŭh jadi, ka Aku re pijadi sopŭrŭg kayuh adi nang Ku Aku re ndai.
Darŭm ayŭh minyu, abun adi jawa mandŭg ka nyayung ngara, ka sirŭŭn so abun nang, “Ati inŭh Anak nyirot Ku, di Ayŭh asŭng Ku munos; dingah pinganang-I!”
Pinganang jadi manusia ka, puno ngga pinyirasi-mandis ngga pinyawŭ, mbŭh rŭŭ di ruang ta. Ata mbŭh kiris bragah-I; bragah adi-I kambat jadi Anak tambŭ Sama-I.
Ayŭh mbŭh ndai yŭn ta, adi bara sesang ngara, darŭm-I pakat Jesus so kabŭs. Nimun adi ko dog nuris darŭm Mazmur adi numbor duwŭh, ‘Kuu Anak Ku; andu ati Aku mbŭh jadi Sama Mu.’