“Pak madin aku re mandŭg,” nang TUHAN, “sabab ngara adi sirata dog kinanyuh ka adi dog kisiis nyidaing amai mandam. Aku re nggen di ngara pinyipagŭng adi ngara gruwŭn.”
Ngga siabo atin ku aku re nang di TUHAN, “Mating daya re keya ka Kaam. Kaam grindung daya adi ramah so daya adi bake, daya adi sirata so daya adi kinanyuh ngara.”
“Daya adi ndai kayuh adi arap rŭŭ bigaur ngga daya Ku; ngara keya ka daya adi tŭŭn jarat ngga nakap manuk, pak ngara mbŭh tŭŭn jarat adi ngga nakap manusia.
Mating tia daya adi tŭnggŭn darŭm rais, mating daya adi tŭtŭd di Tapa. Barang naan daya taŭn kajŭn pluang an siŭ daya. Barang naan daya mbŭh ngasū dingan-i adi samah bangsa.
Kan kuri adi nguan biri, adi dŭh pingingat-biri, kiris kasong tarun mandŭg, ayŭh bikaduh bu tingge kaban biri. Kasong tarun nakap biri ka bada-i pambar.
Pak dŭhnyah piduri, sabab agi rabis pat puru naan daya re tuman ayŭh. Ngara mbŭh ndai payu-i, dŭh man nok ndŭg ka ngara ko siŭ ayŭh. Ngara madin mbŭh sidia re ndai simŭnŭ, pak kajŭn pinyinam mai.”