29 Jadi Jesus tama batŭh ngara buang nang, “Isa-i jadi, garang, nanyam pinyabah ngan!”
Jadi Jesus nam ayŭh, “Kuu dayung adi raru sabah di Aku! Kayuh adi kuu raan re dog ndai yŭn mu.” Ka di jam anŭ gŭh anak dayung-i bua.
Jesus masi di ngara ka tama batŭh ngara; jam anŭ gŭh ngara tungang kiris tarun, ka ngara tunda Ayŭh.
Komŭnŭ Jesus nang di pingubak soldadu anŭ, “Panu maad; anŭ adi kuu sabah re jadi di kuu.” Ka daya-gaji pingubak soldadu anŭ bua di jam anŭ.
Jesus bigiring ka kiris ayŭh, ka nang, “Dŭhnyah susah nak! Amai kuu sabah di Aku kuu mbŭh bua.” Di jam anŭ gŭh dayung anŭ bua.
Kan Jesus mbŭh mŭrŭt ka darŭm arŭn, ngara duwŭh adi karak anŭ tudu Ayŭh, ka-I siken ngara, “Sabah ngan kah Aku tungang pibua angān?” “Sabah Tuan!” ngara nam.
“Panu,” Jesus nang di ayŭh, “kuu mbŭh bua amai kuu sabah di Aku.” Jam anŭ gŭh ayŭh dapŭd kiris dinge ka tunda Jesus di aran.