18 Ingat nŭh, siragi rangit ngga ong babŭ agi, ndi titik puan kah ndi batŭh turis adi siabo siit di Ukum-adat dŭh re dog taran sibayuh pimungan sopŭrŭg kayuh.
Pak kan urun Ku ninjau, kan Aku pait pinyisung bada pinandŭng atur kraja Ku, Aku bada atur kraja ngga pininjau anŭ jadi bitŭtŭk. Aku kidaan di Jerusalem nang daya re pari rŭŭ diginŭ, ka kupo kupo Judah re pari dog pijog. Kupo kupo anŭ re makat so tugung rakang tibawang.
Tingga ka rangit; tingga ong! Rangit re miyap mun asuh; ong re bikurat mun piraka adi amba, ka sopŭrŭg daya-i re kabŭs mun tura. Pak pinyirupas adi Aku taban re tan adu adu; pimanang Ku dŭh re mungan.
Kan ngara kisiis angān di ndi kupo, bikaduh bu ka kupo bŭkŭn. Puan meh, angān dŭh re ngamas kraja ngan darŭm sopŭrŭg kupo Israel diŭ so Anak Manusia mandŭg.
Angān tatu puan nang asi asi adi nggen nok biar-i piin adud di ndi so bara pinunda Ku ati adi siabo sŭ darŭm pangkat-i sabab ayŭh pinunda Ku, re manŭn trima upah-i.”
Puan meh! Gi-mating daya darŭm ong ati re rabis bās so John Pembaptisa. Pak sianŭ adi siabo sŭ di dupan ngara adi kinyam Pinyipritah Tapa agi bās dŭ so John.
Puan meh! Mbŭh bagŭ nabi samŭn daya adi ndai pinyiraan Tapa gruwŭn an kiris kayuh adi angān kiris, pak dŭh tungang, ka raan dingah kayuh adi angān dingah, pak dŭh gŭh tungang.
“Angān dŭh tungang sabab angān kurang sabah di Tapa,” Jesus nam. “Puan meh! Kambŭi angān biyŭn pinyabah mati sirah ruwang sabi, angān bisa nang di sandah ati, ‘Sigen adŭp mu kamajeh!’ ka-i sawŭ sigen adŭp-i. Tungang angān ndai tadŭ tadŭ kayuh!”
Jesus nang di ngara, “Sabah meh, kan Anak Manusia guru di takta-I adi bragah darŭm Ong Bauh Tapa, angān adi simŭng-duwŭh naan pinunda Ku re guru gŭh di takta, mritah simŭng-duwŭh tibaran-asar Israel.
Jesus nam, “Puan meh, kambŭi angān batur batur sabah di Tapa, angān re tungang ndai kayuh adi Aku ndai di tŭngŭn ara ati. Ka dŭh-i anŭ adŭ, pak angān re rabis tungang nang di sandah ati, ‘Makat ka taran adŭp mu ka rawŭt,’ ka-i re sawŭ taran adŭp-i.
Aki ndi so ngara duwŭh adi ndai pinyibada sama-i?” “Adi pinuai,” ngara nam. Jadi Jesus nang di ngara, “Aku kidaan di angān: daya pinsuke ngga dayung sundar re kinyam Pinyipritah Tapa rabis diŭ so angān.
Raja anŭ re nam, ‘Aku kidaan di angān, tiap kari angān ndai simŭnŭ di ndi naan so bara pinunda Ku ati adi siabo sŭ darŭm pangkat-i, angān mbŭh ndai-i di Aku!’
“Kan angān bipusa, dŭhnyah kiren raŭn ngan susah mun ngara adi pingadong. Ngara ndai adŭp-i mun adi sangsara isa daya puan ngara bipusa. Puan meh, ngara mbŭh dog bayar ngga sipuno-i.
“Jadi kan angān nggen kayuh di daya adi sutok, dŭhnyah ndai-i ngga atin mirawa, nimun bara pingadong ndai urah-i di ramin simayang ka di aran passar. Ngara ndai simŭnŭ isa daya muji ngara. Puan meh, ngara mbŭh dog bayar ngga sipuno-i.
“Sawŭ,” Jesus nang di ngara, “pak Aku nang di angān, ngara adi tingge ramin arŭn-i, bait-i jurud-i puan kah sindŭ-i, puan kah sama-i, puan kah anak-i, puan kah teya-i sitagar Aku ka sitagar Agah Kana,
Ka puan meh, asi asi adi nang di sandah ati da makat ka taran adŭp-i ka rawŭt ngga atin adi puno sabah di pinganang-i re sawŭ jadi, kayuh anŭ taŭn re sawŭ jadi yŭn-i.
Kambŭi angān mandŭg ka kupo di yŭn daya dŭh trima angān puan kah abah dingah pinganang ngan, bu so nŭ ka gutog dabu so kaja ngan. Anŭ jadi pinyibakan di ngara!”
so deya Abel ndŭg deya Zechariah, adi dog siŭ di asah mija-sambah ngga Yŭn Kudus. Sawŭ, Aku kidaan di angān, daya di jaman ati re dog ukum sitagar pinyikabŭs sopŭrŭg ngara anŭ!
Ruai nang utung-i bara daya-gaji anŭ kan tuan ngara dapŭd ngara bijaga buang sidia di jam ayŭh maad! Aku kidaan di angān, ayŭh re kadi jipo tabar-i, bada ngara guru, ka rasu ngidang ngara.
Ramin Tuhan ngan re dog tagan. Ka puan meh, angān dŭh re kiris Aku dinge ndŭg ka andu adi ngga angān nang, ‘Biberkat inŭh Ayŭh adi mandŭg ngga adŭn Tuhan.’ ”
“Sawŭ,” Jesus nang di ngara, “Ka sabah meh, daya adi tingge ramin arŭn-i puan kah sawŭn-i, puan kah jurud-i, puan kah pimas-i, puan kah anak-i sitagar Pinyipritah Tapa,
Ka Ayŭh nang di ngara, “Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: angān re granan kiris rangit tikuka ka bara malaikat Tapa mūn maad di tunduh Anak Manusia.”
Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: ndi sirah ruwang gandom babŭ ruwang gandom kambŭi-i dŭh rabu ka tana ka kabŭs. Pak kambŭi-i kabŭs, ayŭh buān bagŭ buwa.
Jesus nam, “Sawŭ kah kuu an taran asŭng mu yŭn Ku? Aku kidaan di kuu kayuh adi sawŭ: diŭ so babang kukok kuu re pitaruh kari nang adŭp mu dŭh puan Aku.
Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: daya adi sabah di Aku re ndai kayuh adi Aku ndai, ka pingandai adi rabis bās re ngara ndai gŭh, sabab Aku re di ka Sama.
“Kan andu anŭ mandŭg, angān dŭh re siken kayuh di Aku. Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: Sama re nggen di angān tadŭ kayuh adi angān mite ngga adŭn Ku.
Aku kidaan di kuu kayuh adi sawŭ: di Andu kuu gibabŭ mara kuu taŭn sidia an panu kamaki maki mu raan; pak kan kuu mbŭh minyamba, kuu re ton tangan mu, ka daya bŭkŭn re mŭŭng kuu, ka taban kuu ka tarun adi dŭh kuu raan.” (
“Aku kidaan di kuu kayuh adi sawŭ,” Jesus nam, “mating daya tungang kinyam Pinyipritah Tapa kambŭi ayŭh dŭh dog biranak bauh ngga piin ka ngga Roh Kudus.
Jadi Jesus nang di ngara, “Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: Anak dŭh bisa ndai kayuh sadi adŭp-I; Ayŭh ndai anŭ adi-I kiris Sama-I ndai. Anŭ adi Sama ndai, Anak ndai gŭh.
“Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ,” Jesus nang. “Anŭ adi Moses nggen di angān dŭh-i ruti so shorga; adŭp Sama Ku inŭh adi nggen di angān ruti adi sawŭ so shorga.
Jesus nang di ngara, “Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: kambŭi angān dŭh man pŭrŭng Anak Manusia ka nok deya-I, angān dŭh re biyŭn udip adi sawŭ darŭm adŭp ngan.