TUHAN re ngukum Joab amai pingandai-i anŭ adi siŭ daya dŭh so pinyipuan sama ku David. Joab siŭ duwŭh naan daya adi dŭh sarah adi kana dŭ so adŭp-i: Abner, pingibās bara soldadu Israel, ka Amasa, pingibās bara soldadu Judah.
Dŭhnyah mutu ubak ngan ka tadŭ tadŭ tibudo puan kah nyambah-i, sabab Aku ati TUHAN adi Tapa ngan, ka Aku dŭh raan dog nyambah samah ngga tapa bŭkŭn. Aku ngukum sinadan daya adi tiru di Aku samŭn sesang sesang ngara ndŭg turap adi taruh ngga turap adi pat.
Kambŭi angān ndai simŭnŭ, angān mbŭh nyembar tarun tana adi yŭn ngan rŭŭ. Siŭ daya inŭh nyembar tarun tana, ka adŭ-i so ka pinyikabŭs-i inŭh adat pibisig bisa dog pimanu yŭn tarun tana adi yŭn daya ko dog siŭ.
Kan ngara natang ayŭh buang nang kayuh arap pasar ayŭh, ayŭh ngambar kadi dabu so piraka-i ngga matah ka nang di ngara, “Kambŭi angān manyap, adŭp ngan tanggong adŭp ngan! Aku dŭh re tanggong. So madin aku re di ka daya adi dŭh bangsa Jahudi.”
“Kieh muko nakit kidaan di angān da dŭh tia ngajar ngga adŭn daya anŭ, pak tingga meh kayuh adi angān mbŭh ndai! Angān mbŭh ngisi Jerusalem ngga ajar ngan, ka bada kieh dapu tanggong di pinyikabŭs-I!”
Agi kah nabi adi dŭh tayung-babuk ngan kisiis? Ngara siŭ bara pinyisung Tapa, adi ko jah-i piagah pimandŭg Urun Tapa adi tŭnggŭn. Madin, angān mbŭh jua ka siŭ Ayŭh.
Asi asi adi ruah so ramin anŭ, pinyikabŭs-i inŭh so sarah adŭp-i, ka kieh dŭh re dapu tanggong; pak kambŭi agi daya adi darŭm ramin mu kinaman, kieh siŭn dapu tanggong.