“Angān dŭh puan kayuh adi angān mite,” Jesus nang di ngara duwŭh madis. “Bisa kah angān nok so makuk jera-birasa adi Aku re nok?” “Kieh bisa,” ngara nam.
Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
“Sama,” Ayŭh nang, “Sama Ku! Sopŭrŭg kayuh bisa jadi, di Kaam. Kadi makuk jera-birasa ati so Aku. Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
Imam Bās ta ati, dŭh-I dŭh biyŭn pinyirasi di pinyiramah ta. Ayŭh inŭh Imam Bās ta, adi ko dog pinyisuba darŭm bagŭ masam kayuh mun adŭp ta, pak dŭh-I bidosa.