TUHAN nang, “Anŭ mbŭh so pinyiraan Ku inŭh ayŭh sangsara; pinyikabŭs-i inŭh sadis ngga apun dosa. Ngapŭi ayŭh re kiris bara sesang-i; ayŭh re tui udip, ka so ayŭh Aku re dapŭd pinŭtŭn Ku.
Ngapŭi Aku re nggen di ayŭh yŭn guru adi bibragah, pinyiguru di dupan daya bās ngga adi bikuasa. Ayŭh re jugan asŭng adŭp-i ka sua kinyam nasip daya adi arap. Ayŭh gŭrŭng dosa daya bagŭ ka bidua mite ngara dog apun.”
“Madin asŭng Ku mbŭh raru susah; Ani meh re Ku nang? Bisa kah Aku nang, ‘Sama, dŭhnyah bada tika jera-birasa ati dog Aku’? Pak sabab ati inŭh Aku mbŭh mandŭg ka darŭm ong, isa Aku kinyam jera-birasa ati.
Pak darŭm-I kambat pangu yŭn ta Kristus mbŭh nubos ata so pangu adi mandŭg so Ukum-adat; amai Surat-kudus nang, “Asi asi adi dog ukum kabŭs di atuh rigang inŭh di ribo pangu Tapa.”
Adŭp Kristus kabis dosa ta di pŭrŭng adŭp-I di atuh rigang, isa ata rupas so kuasa dosa, ka udip nanyam pinyiraan Tapa. Da tawan-I angān mbŭh dog pibua.
Amai Kristus kabŭs ndi sidah yŭn adu adu ngga ngarun daya adi bidosa. Ayŭh dŭh biyŭn sarah pak kabŭs yŭn daya adi sarah, siŭn-I dapŭd nguru angān ka Tapa. Ayŭh dog ukum kabŭs nunda ka gaya pŭrŭng, pak dog kudip nunda ka gaya roh;