44 Nganŭ ngara re nam, ‘Sinde, Tuhan, kieh kiris Kaam sibŭrŭk puan kan aus, puan kah daya saruh, puan kah sitagor, puan kah sungoh, puan kah darŭm jer, ka kieh dŭh an turung Kaam?’
Simuki kuu re nang adŭp mu mating nyembar adŭp mu, nang adŭp mu bŭn nyambah Baal? Tingga pingandai mu di rubān; kuu mbŭh bidosa diginŭ. Kuu mbŭh keya ka dayung onta adi mbŭh mingaras, bikaduh kamati kamanŭ,
TUHAN Bisa-pŭrŭg nang di bara imam, “Anak stabi di sama-i, ka urun stabi di tuan-i. Aku ati Sama ngan, mani angān dŭh stabi di Aku? Aku ati Tuan ngan, mani angān dŭh taru di Aku? Angān ngamun Aku, pak angān siken, ‘Munki kieh ngamun Kaam?’
Angān mbŭh bada TUHAN reju di pinganang ngan. Pak angān siken, “Munki kieh bada Ayŭh reju?” Ngga pinganang ngan, “TUHAN Bisa-pŭrŭg nyirundeng sopŭrŭg daya adi ndai arap kana; sibatur-i Ayŭh suka ngara.” Bait kah angān nang, “Diki meh Tapa adi sipatut-i tŭnggŭn?”
Asi asi adi kambat pinyisung Tapa sabab ayŭh pinyisung Tapa, re sua dapŭd upah-i. Ka asi asi adi kambat daya adi kana sabab ayŭh daya kana, re sua kambat upah daya adi kana.
Di Andu Bisara, bagŭ daya re nang di Aku, ‘Tuhan, Tuhan! Ngga adŭn Mai kieh ko nyuse agah so Tapa, ngga adŭn Mai kieh pibu bagŭ umot ka ndai bagŭ pingandai-nginga!’