“Angān mbŭh keya ka garo yŭn sopŭrŭg manusia. Pak kambŭi garo mbŭh dŭh tia pide, mating aran re bada-i pide dinge. Ayŭh mbŭh dŭh tia biguna, ayŭh dog taran ka dog digang.
Ngara mbŭh keya ka girumbang bās di rawŭt, ngga pingandai adi mangŭh nŭŭh ngarun kiren adŭp-i ngga bude-i. Keya ka bitang bitang di rangit, adi Tapa mbŭh sidia yŭn-i ruro di yŭn siabo karŭm.
Pak ngara adi pinakut, adi nyipunok Jesus, adi sembar, adi pinyiŭ, adi udip darŭm pimudip adi dŭh tatu darŭm pingandai kais, adi ndai biruri karŭm, adi nyambah tibudo, samŭn sopŭrŭg adi pingadong; tarun yŭn ngara inŭh danu anŭ adi bijagu ngga apui ka mirirang, anŭ inŭh pinyikabŭs adi numbor duwŭh.”