Jerusalem, pingandai kais mu mbŭh nyembar kuu. Sunggu Aku mbŭh suba an pibisig kuu, kuu babŭ sembar. Kuu re dŭh bisig dinge ndŭg ka kuu mbŭh kinyam bisā baji Ku.
Nganŭ ngara re nam, ‘Sinde, Tuhan, kieh kiris Kaam sibŭrŭk puan kan aus, puan kah daya saruh, puan kah sitagor, puan kah sungoh, puan kah darŭm jer, ka kieh dŭh an turung Kaam?’
Jesus guru, bagan ngara adi simŭng-duwŭh naan murid-I, ka nang di ngara, “Asi asi adi raan jadi diŭ dŭh siŭn dŭh bada adŭp-i jadi sikasŭn ka jadi urun sopŭrŭg daya.”
Aku kidaan di angān,” Jesus nang, “daya pinsuke anŭ, dŭh-i daya Pharisee anŭ, adi dog trima Tapa kan-i maad ka ramin-i. Amai daya adi katuh adŭp-i re dog pirapat, ka daya adi pirapat adŭp-i re dog katuh.”
Jesus nam, “Pinyipritah Ku dŭh tung ong ati; kambŭi pinyipritah Ku tung ong ati, bara pinunda Ku bisa makat birawan siŭn Aku dŭh dog nyerah ka darŭm tangan bara Pinguasa Jahudi. Dŭh, pinyipritah Ku dŭh di ong ati!”
Ngara adi jadi pinyuse dŭh siŭn dŭh an nyuse agah so Tapa; ngara adi turung dŭh siŭn dŭh an turung ngga pinyibake adi Tapa ko nggen di ngara, isa darŭm sopŭrŭg kayuh puji bisa dog jugan ka Tapa so Jesus Kristus, adi dapu bragah ngga kuasa ndŭg situi tui. Amen.
Ka aku kiris dayung anŭ mabuk ngga deya bara daya adi Tapa mbŭh mien ka ngga deya ngara adi dog siŭ sabab ngara nundok ka bituan di Jesus. Kan aku kiris ayŭh aku gŭgŭh buang nginga.