22 “Angān dŭh puan kayuh adi angān mite,” Jesus nang di ngara duwŭh madis. “Bisa kah angān nok so makuk jera-birasa adi Aku re nok?” “Kieh bisa,” ngara nam.
TUHAN adi Tapa ngan ngibān angān ka nang, “Aku taban saker anŭ ngga bu adi Aku nggen di angān darŭm baji Ku. Angān re dŭhsah tia nok wain adi bada angān tibabeu.
Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
“Sama,” Ayŭh nang, “Sama Ku! Sopŭrŭg kayuh bisa jadi, di Kaam. Kadi makuk jera-birasa ati so Aku. Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
Simŭnŭ gŭh Roh Kudus agi digiti turung ata adi ramah. Amai ata dŭh puan munki ata patut simayang; adŭp Roh Kudus bidua yŭn ta ka Tapa ngga sidaing adi dŭh manusia tungang kira.