Aku nang, “O Tapa, aku mbŭh raru mangŭh re pakat ubak ku nyigura Kaam. Dosa ami mbŭh bitugung, bigatung so ubak ami; sopŭrŭg-i mbŭh bitugung ndŭg rangit.
Aku dog kirurung bagŭ pinyusah — raru bagŭ re nŭŭh mirang! Dosa ku mbŭh nyandat aku, ka aku mbŭh dŭh tia dapŭd kiris; ka-i rabis bagŭ so sirah ubok di ubak ku, ka pinyipagan ku mbŭh mating.
Daya-gaji anŭ dŭh biyŭn sukup duit re ngga bayar utang-i, jadi raja nggen ukum bada ayŭh dog jua nimun urun samŭn sawŭn-i ngga bara anak-i ka sopŭrŭg kayuh adi-i biyŭn, ngga bayar utang-i.
Ayŭh nggen di barang naan nanyam ka pinyibisa-i: di ndi naan ayŭh nggen rimŭh ribu kiping duit mas, di sianŭ ndi ayŭh nggen duwŭh ribu, ka di sianŭ ndi ayŭh nggen siribu. Komŭnŭ ayŭh matak.
Daya-gaji adi trima rimŭh ribu kiping duit mas mŭrŭt ka nyerah rimŭh ribu tambah-i. ‘Kaam nggen di aku rimŭh ribu kiping duit mas, tuan,’ ayŭh nang. ‘Tingga! Ati rimŭh ribu tambah-i adi aku ko pijadi.’
Komŭnŭ daya-gaji adi dog nggen duwŭh ribu kiping duit mas mŭrŭt ka nang, ‘Kaam nggen di aku duwŭh ribu kiping duit mas, tuan. Tingga! Ati duwŭh ribu tambah-i adi aku ko pijadi.’
Komŭnŭ daya-gaji adi trima siribu kiping duit mas mŭrŭt ka nang, ‘Tuan, aku puan kaam daya karas; kaam ngatŭm so yŭn mai bŭn purun, ka nguruk buwa so yŭn mai bŭn nabur ruwang.