“Kambŭi dingan ngan bidosa di tunduh ngan, di ka yŭn-i ka kidaan sarah-i. Ndai simŭnŭ dŭh di sirung jawin daya bagŭ, pak sadi adŭp ngan. Kambŭi ayŭh dingah pinganang mu, kuu mbŭh dapŭd dingan mu anŭ pari ka kuu.
Sitadŭn Aku agi ngga ngara, Aku kingat ngara ngga kuasa adŭn Mai, adŭn adi Kaam mbŭh nggen di Aku. Aku mbŭh grindung ngara, ka ndi so ngara mating gŭh manyap, adŭ-i sianŭ adi taŭn re manyap. Ayŭh mbŭh simŭnŭ, isa pinganang Surat-kudus jadi bitŭtŭk.
Kan ngara muko man, Jesus nang di Peter, “Simon anak John, rabis dŭ kah pinyirindu mu di Aku so pinyirindu ngara ati di Aku?” “Rabis, Tuhan,” ayŭh nam, “Kaam puan aku rindu Kaam.” Jesus nang di ayŭh, “Sita bara anak biri Ku.”
Ngapŭi aku nyijŭn sopŭrŭg-i yŭn kana bara daya adi Tapa mbŭh mien, siŭn ngara dapŭd pinyiramat adi mandŭg so ka Kristus Jesus samah ngga bragah adi tan adu adu.
Tuhan dŭh-I sais ndai kayuh adi-I ko bijanji an ndai, sak adi nang daya. Ayŭh sabar ngga angān, sabab Ayŭh dŭh raan tadŭ tadŭ daya dog pirabur, pak raan sopŭrŭg daya marik pimudip-i pari ka adŭp-I.