13 Aku pakai upama ngga minyu ngga ngara amai kan ngara tingga, ngara dŭh kiris, ka kan ngara nyiringa, ngara dŭh dingah puan kah mirati.
Daya adi mun anŭ mbŭh raru budo re puan kayuh adi ndai-i. Ngara mŭdŭm ka tŭŭp pikir-i di kayuh adi sawŭ.
Dingah, angān daya adi budo buang bawa, adi biyŭn batŭh pak dŭh kiris, adi biyŭn kajit pak dŭh dingah.
“Manusia,” Ayŭh nang, “kuu udip di ruang daya adi an birawan. Ngara biyŭn batŭh, pak ngara dŭh kiris tarun; ngara biyŭn kajit, pak ngara dŭh dingah ani ani, sabab ngara daya adi suka birawan.
Pak aku matah, “TUHAN Raja, dŭhnyah bada aku ndai simŭnŭ! Barang naan daya mbŭh mingungut nang aku marar minyu pakai pinganang adi mbar daya mirati.”
“Mun angān, mbŭh raru binasip! Batŭh ngan kiris ka kajit ngan dingah.
Sak adi nang Surat-kudus, “Tapa mbŭh bada pikir ngga atin ngara padŭd; ndŭg andu ati ngara dŭh kiris bait dingah.”