Kidaan di ngara, ‘Sama ku bada angān bandar nyiraja, pak aku re bada kraja ngan rabis bat. Ayŭh madŭs angān ngga pasut; aku re madŭs angān ngga pasut pireja basi!’ ”
TUHAN nang di daya-I, “Mijog di sakap sakap aran ka tingga. Siken diki aran amba adi jah ka diki aran adi siabo kana. Kadŭg-i, ka kuu re udip darŭm damai.” Pak ngara nang, “Dŭh, abah kieh!”
Gaŭn, gaŭn, daya Zion! Nyirais amai gaŭn, angān daya Jerusalem! Tingga, raja ngan mandŭg! Ayŭh mandŭg ngga bragah ka pimanang, pak pirapat adŭp-i nunggang kaldi ngga anak kaldi.
Darŭm ayŭh minyu, abun adi jawa mandŭg ka nyayung ngara, ka sirŭŭn so abun nang, “Ati inŭh Anak nyirot Ku, di Ayŭh asŭng Ku munos; dingah pinganang-I!”
Bara daya matak an kiris ani adi mbŭh jadi. Ka kan mbŭh ndŭg Jesus, ngara kiris sianŭ adi so bara umot mbŭh ruah, guru sindŭk kaja Jesus, nēn piraka buang mbŭh bua ka tirase; ka ngara mbŭh taru.
Simŭnŭ gŭh darŭm aku nyiraja di ruang daya adi dŭh bangsa Jahudi, aku bada adŭp ku mun daya adi dŭh bangsa Jahudi, di sapa Ukum-adat Jahudi, siŭn aku dapŭd nyiruton ngara da jadi pinunda Kristus. Ati, dŭh sirati-i aku dŭh sita ukum-adat Tapa; sibatur-i aku ati di ribo ukum-adat Kristus.
Aku, Paul, mite angān nyiringa aku. Sak adi nang daya, aku tŭkŭn buang dŭdŭt atin kan aku agi ngga angān, pak mangah kan aku jo so angān. Ngga pinyiduduh ka mandis Kristus
kieh re nyirubuh pingandai uap-sambuh manusia adi jadi pinyibatŭn di pinyipuan pasar Tapa; kieh re tambit sopŭrŭg pikir-kira ka bada-i nundok di Kristus.