37 “Ngara adi rindu sama-i puan kah sindŭ-i rabis so Aku dŭh inŭh tibirang jadi murid Ku; ngara adi rindu anak dari-i puan kah anak dayung-i rabis so Aku dŭh inŭh tibirang jadi murid Ku.
Ka kambŭi agi daya ngandŭ minyu-binabi, sama ngga sindŭ adŭp-i re kidaan di ayŭh nang ayŭh dŭh siŭn dŭh dog nggen ukum kabŭs, sabab ayŭh nang adŭp-i minyu pinganang so TUHAN, pak ngga-i kadong. Kan ayŭh minyu-binabi, sindŭ sama adŭp-i re tabŭk ayŭh ndŭg ka kabŭs.
“Asi asi adi mandŭg ka Aku dŭh bisa jadi murid Ku kambŭi-i dŭh rindu Aku rabis so sindŭ sama adŭp-i, rabis so anak sawŭn-i, rabis so jurud madis-i, ka rabis so adŭp-i ani.
Bijaga meh ka ari simayang isa angān bake buang siramat darŭm nura sopŭrŭg kayuh anŭ adi re tambus; ka angān meh re dapŭd mijog di sirung jawin Anak Manusia.”
Ngga mani meh angān ripong kiris sadis ngga pinganggen adi daya Ku jugan ka Aku? Mani, Eli, kuu stabi dŭ di anak anak mu so kuu stabi di Aku darŭm kuu tandah ngara pigamu adŭp-i ngga tatad tatad adi siabo kana so sopŭrŭg sadis adi daya Ku jugan ka Aku?”