Aku ati TUHAN; mani angān dŭh taru Aku? Mani angān dŭh kimŭtŭr di sirung jawin Ku? Aku na sumat ndu baat rawŭt, baat adi tatap adi dŭh rawŭt dapŭd mutas. Rawŭt bisa magā ka ndai girumbang, pak dŭh dapŭd mutas-i.
Pak madin Aku kidaan di angān: kambŭi angān baji di jurud ngan, angān re dog bisara; kambŭi angān nang di jurud ngan ‘Kuu dŭh biguna!’ angān re dog taban ka Kunsil, ka kambŭi angān nang jurud ngan sibudo adi dŭh biguna, angān re dog taran ka apui neraka.
Pak ayŭh nam, “Ani ati ndai ngan, sien buang nyusah atin ku? Aku mbŭh sidia dŭh yŭn dog mŭŭng adŭ di Jerusalem pak yŭn dog siŭ diginŭ yŭn adŭn Tuhan Jesus.”
Ngga pinyabah, bara dayung kambat bara madis ngara adi mbŭh dog pakat so kabŭs. Adi bŭkŭn, abah dog pirupas, kabŭs dog kijera ramŭn an dog pakat ka pimudip adi kana dŭ.
Tapa sadi adŭ adi nggen ukum-adat, Ayŭh adi sadi-I arang. Ayŭh sadi adŭ adi bisa nyiramat ka pirabur. Asi meh kuu, nak re an minyu pasar arap kana daya?
Pak sunggu angān patut kinyam sangsara bait kani sitagar pingandai kana ngan, Tapa re mandis ngga angān! Dŭhnyah taru tadŭ tadŭ daya, ka dŭhnyah susah.
Dŭhnyah taru kayuh adi re bada kuu sangsara. Ingat! Siarap re taran kada so bara mu ka darŭm jer ngga suba kuu, ka kuu re susah sitian simŭng andu. Tŭtŭd meh darŭm Aku, sunggu kuu dog siŭ bait kani, ka Aku re nggen di kuu udip adi sawŭ adi tan adu adu ndu upah pimanang mu.